دو راهی



آخرش نفهمیدم این دو راهی هایی که در مسیر زندگی انسان به وجود میان ریشه و اساسش به چی مربوط میشه؟اولش فکر میکردم دوراهی ها خودشون سر راه ما سبز میشن و ما هم هیچ دخالتی توش نداریم ولی چند وقتیه که فکر میکنم شاید خودمون باشیم که دوراهی یا چند راهی ها رو برای خودمون درست میکنیم و میذاریم تو نقاط حساس مسیر زندگیمون و بعد میشینیم غصه میخوریم که نمیدونم از کدوم راه باید برم!




پ.ن:

- بعضی وقتا زندگی یه فرصت خیلی خوب میده که درباره یه چیز مهم فکر کنیم ولی ما اونقدر به چیزای الکی فکر میکنیم که یا فرصتمون کاملا تموم میشه یا اونقدر وقت کم داریم که مجبوریم تو دقیقه ی نود تصمیم بگیریم اونجاست که زندگی میگه اصلا لازم نکرده تو فکر کنی بشین کنار خودم یه خاکی تو سرت میریزم

- دیشب داشتم یه سری از انیمیشن های کوتاه کمپانی پیکسار رو میدیدم یکیش ماجرای یه پیرمردی بود که شروع کرد با خودش به شطرنج بازی کردن و بعد از خودش شکست خورد و بعد خودش رو گول زد و تقلب کرد و بازی رو برد و یه دندون مصنوعی که شرط بسته بود از خودش گرفت،خیلی حال کردم با این انیمیشن

۳ نظر:

میم. ح. میم. دال گفت...

اصلش اینه که از تصمیم گرفتن میترسیم. چون وقتی تصمیم بگیری مسوول عواقب و سختی هایی که ممکنه پیش بیاد خودتی. اما اگر زندگی تصمیم بگیره حس میکنی چاره ای نداشتی. اصولا همش از عدم اطمینان ناشی میشه.

عليرضا گفت...

آره موافقم باهات ولی من اصلا اعتقادی به این قضیه ندارم در مورد خودم
آخه بعضیا روششون همینه که میذارن دیگران یا زندگی براشون تصمیم بگیره که اگه بعد مشکلی تو کار پیش اومد زبون غر غر کردنشون دراز باشه

شهرام بیطار گفت...

سلام علیرضا
2 راهی ها رو خودمون میسازیم به نظر من
اگه از اول بدونیم چی میخوایم که دیگه 2 راهی به وجود نمیاد




با درود و سپاس فراوان : شهرام