گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد
بســـــــوختیم در این آرزوی خام و نشد
به لابه گفت شبی میــــــر مجلس تو شوم
شدم به رغبت خویشش کمین غلام و نشد
پیـــــــــــــام داد که خواهم نشست با رندان
بشد به رندی و دردی کشیــــــــم نام و نشد
رواست در بر اگر میطپد کــــــــــــــبوتر دل
که دید در ره خود تـــــــــاب و پیچ دام و نشد
بدان هوس که به مســــــتی ببوسم آن لب لعل
چه خـــــون که در دلم افتاد همچو جام و نشد
به کــــــــــــــــــــوی عشق منه بیدلیل راه قدم
که من به خویش نمودم صد اهتمــــــام و نشد
فغان که در طلب گنج نـــــــــــــــــــامه مقصود
شدم خـــــــــــــــــراب جهانی ز غم تمام و نشد
دریغ و درد که در جست و جـــــوی گنج حضور
بسی شـــــــــــــــــــــدم به گدایی بر کرام و نشد
هزار حیـــــــــــــــله برانگیخت حافظ از سر فکر
در آن هوس که شود آن نگــــــــــار رام و نشد