نشد!

گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد
بســـــــوختیم در این آرزوی خام و نشد

به لابه گفت شبی میــــــر مجلس تو شوم
شدم به رغبت خویشش کمین غلام و نشد

پیـــــــــــــام داد که خواهم نشست با رندان
بشد به رندی و دردی کشیــــــــم نام و نشد

رواست در بر اگر می‌طپد کــــــــــــــبوتر دل
که دید در ره خود تـــــــــاب و پیچ دام و نشد

بدان هوس که به مســــــتی ببوسم آن لب لعل
چه خـــــون که در دلم افتاد همچو جام و نشد

به کــــــــــــــــــــوی عشق منه بی‌دلیل راه قدم
که من به خویش نمودم صد اهتمــــــام و نشد

فغان که در طلب گنج نـــــــــــــــــــامه مقصود
شدم خـــــــــــــــــراب جهانی ز غم تمام و نشد

دریغ و درد که در جست و جـــــوی گنج حضور
بسی شـــــــــــــــــــــدم به گدایی بر کرام و نشد

هزار حیـــــــــــــــله برانگیخت حافظ از سر فکر
در آن هوس که شود آن نگــــــــــار رام و نشد

هیچ نظری موجود نیست: